My best friend

Op weg naar Lusaka vanuit Pioneer camp pikken we lifter op. “Ken je Paul de eigenaar van Pioneer kamp?” “Ja”. “He is my best friend! We are like a phone and a sim-card” (goeie!). Later hoor ik van Paul dat hij de man inderdaad kent maar beste vrienden... niet echt. Hij is de echtgenoot van een van zijn werkneemsters.

Bij de Nsalu caves krijgen we een rondleiding. De gids vraagt of we Edmund kennen. "He is my best friend!". We doen Edmund de groeten van deze man en hij vraagt "wie?!".

De eerste keer op de markt in Serenje ontmoet ik Grace. Ik val op als blanke dus ze stiefelt op me af. “From Kasanka?” “Ja”. “Kim is my best friend! Kom je groenten bij mij kopen?” Tuurlijk. Later hoor ik van Kim dat ze Grace inderdaad kent, maar beste vrienden... niet echt.

Wat zullen de mensen in Serenje ondertussen over ons zeggen? Ik ben een van Grace’s beste vriendinnen, dat is zeker. Ik koop altijd bij haar. Niet helemaal een bewuste keuze trouwens: als we de parkeerplaats van de markt in Serenje opdraaien duikt ze op, binnen een minuut! Volgens mij heeft ze informanten op de toegangsweg want het is echt iedere keer raak. Je kunt het timen. Toen we vorige week met Jan en Kitty naar de markt gingen, vertelde ik hen over Grace. Een keer raden hoe lang het duurde voordat ik ze aan haar kon voorstellen?! Ze heeft ons een mooie rondleiding gegeven, over de markt, langs alle stalletjes, en me een en ander aangesmeerd: “Toen Lisa, my best friend, de vorige keer boodschappen kwam doen had ik geen gember, nu wel, neem je er tien voor haar mee?”