04-03-2008

Aangrijpende dagen

Zondag zijn we naar het stadje Serenje gereden. We waren vergeten op tijd onze visa te verlengen. Om de kans op problemen zo klein mogelijk te houden – er is wel eens een vrijwilliger voor 2 nachten de gevangenis in gegaan om dezelfde reden - suggereerde Kim dat we ons op maandagmorgen zelf zouden melden bij immigratie. Aangezien er op de avond voor ons vertrek een stroper was aangehouden met twee karkassen vertrokken we met een volle auto: twee scouts, de stroper, het bewijsmateriaal en een aantal mensen die om andere redenen richting Serenje moesten. Gelukkig werkte de prosecutor op zondag (Zevendedag Adventisten gaan op zaterdag naar de kerk?) dus konden we de stroper in een cel zetten en het vlees bij hem achterlaten. Wat een naar gezicht om twee in stukken gesneden beestjes als bewijsmateriaal uitgestald te zien liggen in zijn kantoortje! (ik heb een niet al te expliciete foto gekozen)
De volgende ochtend bij immigratie verliep alles vlekkeloos. De man dreigde met boetes maar met een vette glimlach op zijn gezicht. Direct daarop volgde een tweede aangrijpend moment. De moeder van een collega was in Serenje ziekenhuis overleden en hij wilde het lichaam naar huis brengen, naar een dorpje net voorbij Kasanka. Of we hem wilden helpen. Uiteraard, maar dat betekende wel dat we ’s middags met een kist en een zestal rouwende familieleden het stadje verlieten. Het geluid van de gillende en huilende familieleden was erg indringend. Het werd nog veel erger toen we na een uur of anderhalf het dorp binnenreden. Alle passagiers huilden en gilden, en de dorpsgenoten kwamen aanrennen en meehuilen. Sommigen gooiden zich op de grond. De kist werd naar haar huis gebracht en het hele dorp verzamelde zich daar, luidkeels rouwend. Ik stond gewoon keihard mee te huilen...

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Jullie worden wel héél multifunctioneel ingezet, zeg. Zo maak je nog eens wat mee. Hopelijk komen er echter niet al te vaak van dit soort dagen.
Liefs,
Loes

Mitch zei

Jezus, jongens. Wat een verhaal. Jullie maken wel wat mee zeg, heftig hoor.
Hier in Nederland lijkt iedereen zich druk te maken of het filmpje 'Fitna'(duur; ong. 15 minuten) dat Geert Wilders deze maand wereldkundig wil gaan maken wel of niet verboden moet worden. Vrijheid van meningsuiting is tenslotte een groot goed. Als de film echter beledigend is (en dat zit er dik in) dan kan dat ernstige gevolgen hebben voor onze betrekkingen met Islamitische landen. Er is vooralsnog geen seconde van de film gezien door iemand, maar door alle commotie zijn er in Afghanistan dinsdag ongeveer driehonderd parlementariërs, tegen de verwachte film, gaan protesteren.
Groet Michel

Anoniem zei

Dit zijn inderdaad dingen die je niet in je koude kleren gaan zitten, raken aan heel essentiele zaken !! Zijn heel andere aspecten van het leven in een Nat.Park dan de safari's en luxe lodges met buitenlandse toeristen die hier vertoond worden op tv.
Hou je taai ! Veel liefs,
Jan en Kitty

Anoniem zei

Kom op Inge en Frank,
Jullie kunnen zoveel aan, daar ben ik gewoon jaloers op. Maar ik mis al een paar dagen jullie bericht als ik op mijn scherm jullie verslagen aanklik.
Vertel ons van wat jullie meemaken met dat jonge enthousiasme in dat verre Afrikaanse land. Hebben de Nederlandse of Europese paters en zendelingen er iets goeds nagelaten ? Lukt het juliie om iets van een duurzaam natuurpark op grote schaal te ontwikkelen of moet je teveel bezig zijn met 'boefjes vangen' (hoe akelig ook) ?
Oh ja, Frank, ik ben terug in het gebied waar je ooit over schreef, het land van onze voorouders Groesbeek-Millingen-enz.
Succes en laat wat van je horen.

Ome Henk in Meijel